1- مرکز کنترل درونی : نگران مهمی که اکثر مردم هنگام تشکیل یک فعالیت کارآفرینانه نوپا با آن مواجه می شوند این است که آیا انگیزه و توان لازم را نه تنها برای شکل دادن اولیه سازمان جدید ، بله برای اداره و رشد آن دارا هستند یا خیر ؟ افراد با مرکز کنترل بیرونی معتقدند که وقایع خارجی که خارج از کنترل آنها می باشد سرنوشت آنها را تعیین می کند . به عبارت دیگر کترآفرینان موفق به خود ایمان دارند و موفقیت یا شکست را به سر نوشت ، اقبال و یا نیروهای مشابه نسبت نمی دهند . به عقیده آنها شکست ها و پیشرفت ها تحت کنترل و نفوذ آنها بوده و خود را در نتایج عملکرد – هایشان موثر می دانند.
2- استقلال طلبی : رئیس خود بودن یکی از قوی ترین نیاز های فرد کارآفرین است .او می خواهد کارها را به شیوه خود و برای خود انجام دهد وکارکردن برای دیگران برای او سخت است . در واقع نیاز به استقلال ، عاملی است که سبب می شود تا کارآفرینان به اهداف و رویاهای خود دست یابند . احساس خشم آنها از نظام خشک دیوان سالاری همراه با تعهد خالصانه در قبال ایجاد تغییر ، به شخصیت استقلال طلب آنها که می خواهند همه چیز را به شیوه خود انجام دهند، اضافه می شود.
3- نیاز به کامیابی : کارآفرینان با انگیزه و مهارت خود دست به رقابت می زنند و سعی می کنند از عهده کاری که بر روی آن وقت و انرژی خود را متمرکز کرده اند به درستی برآیند. تمایل به انجام کار در استانداردهای مالی جهت پیشی گرفتن از رقبا را دارندو حتی آنها می کوشند که استانداردها را خود تعیین کنند. زیرا افرادی که استانداردها را در هر حرفه ای تعیین می کنند همیشه بر بازار حاکم و مسلط هستند.
4- مخاطره پذیری : از ویژگی های بارز کارآفرین خطر کردن و ریسک پذیری هست . خطری که ممکن است مالی ، روانی و حتی اجتماعی باشد. البته برخلاف مردم عادی ، کارآفرین خطر قمارگونه نمی کند ، بلکه با ارزیابی دقیق و حساب شده از میزان مخاطره تصمیم می گیرد و پس از آن برای دست یابی به نتیجه مطلوب از هیچ کاری فروگذار نمی کند. افراد کارآفرین با اختصاص انرژی و زمان زیاد همیشه از موضوع برزگ بعدی حمایت و پشتیبانی می کنند، در صورتی که افراد دیگر از باقی ماندن در شهرت و افتخار خرسند می شوند. “هاینر” در سال 1990 نشان داد که کارآفرینان موفق کمتر از مدیران از مخاطره پرهیز می کنند، فرق آنها با مدیران در این است که مدیران خانه ای می سازند و سعی در نگهداری آن خانه دارند و به همین دلیل تهدیدگرا و محافظه کارند و تلاش می کنند وضعیت موجود را حفظ کنند، اما کارافرینان همواره در پی ساختن خانه ای جدید هستند و به همین جهت فرصت گرا، انعطاف پذیر و اهل ریسک هستند.
5- آینده نگری : کارآفرینان می دانند به کجا می خواهند بروند . آنها تصور و دیدگاهی از آینده سازمان خود دارند. البته بسیاری از اوقات این تصور از ابتدا وجود ندارد و در طی زمان شکل می گیردکه شرکت چه است و چه می تواند باشد، گرچه شاید کارآفرین مجبور به برنامه ریزی کوتاه مدت و قطعی باشد ، ولی داشتن چنین دیدگاهی می تواند این برنامه های کوتاه مدت را در یک جهت برای رسیدن به هدف هماهنگ نماید.
6- خلاقیت و نوآوری : بدون شک نوآوری مهمترین ویژگی کارآفرین است. خلاقیت ، توانایی گسترش ایده های جدید و کشف راه های جدید با نگاه به مسایل و مشکلات و فرصت هاست . خلاقیت بیشتر قراردادن چیزهای قدیمی در کنار یکدیگر برای راه های جدید و حذف زواید نظر و خلق چیزی ساده و بهتر است . نوآوری توانایی به کار بردن راه حلهای خلاق برای مسایل ، مشکلات و فرصت هاست . به تعبیری دیگر نوآوری ، عملی ساختن محصول یا خدمت از ایده ای خلاق است . کارآفرینی نتیجه فرایند سازمان یافته و منظمی است که خلاقیت و نوآوری را به نیازمندی ها و فرصت ها در بازار ، پیوند می دهد یا به عبارت دیگر با به کارگیری استراتژی متمرکز برای یک ایده جدید سعی می کند یک محصول یا یک سری خدمات را خلق کند که هدفی جز رضایت مشتریان ندارد و درنهایت به سود دهی می رسد.
7– خوش بینی : کارآفرین اغلب با مشکلاتی روبرو می شود و ممکن است که در ادامه کار خود دچار تردید و تزلزل گردد ، ولی در طول این دوره آنان با اعتمادی که به خود دارند در حل این مشکل تلاش می کنند . این حس باعث می شود که دیگران نسبت به خلاقیت و نوآوری خوش بین باشند و حس اطمینان در گروه پدید آید .
8- تحمل ابهام : قدرت تحمل ابهام یعنی پذیرفتن عدم قطعیت به عنوان بخشی از زندگی کارآفرینان بدون اینکه احساس تهدید یا ناراحتی نمایند ، قادرند بطور اثر بخش با شرایط و اطلاعات مبهم ، ناقص و غیر طبیعی ، سازمان نیافته و غیر شفاف روبرو شوند و ضمن رفع ابهامات ، انها را به نفع خود تغییر دهند.
9- تحمل شکست : برای کارآفرین ، شکست یک تجربه جدید است . اشتباه و تکرار آزمایش ، انسان را به موفقیت های بزرگ نزدیک تر می کند . فرد کارآفرین ، با واقع بینی شکست را تحمل می کند، ناامید ، دلسرد و افسرده نمی شود. اغلب کارآفرینان معتقدند که از شکست های خود بیشتر از موفقیت های خود درس آموخته اند.
10- توانایی ساخت تیم کاری : میل به استقلال ، رغبت کارآفرین را نسبت به ایجاد ساختار کارگروهی مسدود نمی کند.بسیاری از کارآفرینان توانایی بالایی دارند . آنها می توانند انگیزه تیم را بشدت قوی نموده تا بخوبی رشد نماید و افراد تیم بتوانند افکار خود را توسعه دهند. روح یگانگی ، ارزش ها ، باورهای مشترک و امیدی که کارآفرین در تیم ایجاد می کنند، باعث می شود ، تیم توانایی آن را پیدا کند که بتواند به تنهایی وارد چالش کاری شود.
